من زمانی خيلی غصه می خوردم که تقريباً همه نويسندگان درست و حسابی ايران از بازماندگان دوره آزادی 1320-1332 بودند و پس از آن تعداد بسيار کمی نويسنده قابل توجه داشتيم. اين روزها وبلاگها جای نشريات آزاد آن روزها را گرفته و انصافاً شاهد ظهور قلمهای شيرين و ذهنهای پخته اي هستيم.
به عنوان مثال نثرهای علی قديمی يا دکتر اميد يا ملاحسنی در کانادا
شيرينيشان کمتر از نوشته های رسول پرويزی و ... نمی باشد!
4 comments:
سلام
در خوش بینانه می نویسی؟
باعث افتخار خواهد بود!
سلام
لطفا شناسه بلاگر ات را برایم بفرست تا به جمع نویسنده ها دعوت شوی.
imagineiran@gmail.com
ممنونم.
باهات موافقم. از وبلاگ امید همانقدر لذت بردم که از کتاب‌های داستان
Post a Comment