در سالهای آغازين جنگ سرد، ترس از بمباران اتمی توسط هواپيماهای دوربرد روسی کشورهای مختلف از جمله کانادا را به طراحی و ساخت هواپيماهای جنگنده و شکاری واداشت. با توجه به وسعت کانادا، تصميم برآن گرفته شد که هواپيمايي با سرعت بسيار بالا و برد پرواز بالا طراحی شود. اين پروژه در سال 1953 به شرکت آورو واگذار گرديد.اين شرکت هواپيمای زيادی طراحی و توليد کرده بود که موفقترين آنها
"CF-100 "Canuck
محسوب می شد.
پروژه جديد ابتدا سی اف- 105 و سپس ارو (به معنی پيکان و تير) ناميده شد.
با انتخابات جديد در سال 1957، حزب ليبرال صحنه را به محافظه کاران واگذار کرد. وزير جديد صنايع دفاعي، برخلاف وزير پيشين چندان موافق اين پروژه پرهزينه نبود، همزمان با اين رخدادها، کانادا پيمانی دفاعی با آمريکا بست (همراستا با ناتو). ديگر کشورهای غربی، ضمن تحسين اين هواپيمای باشکوه، نسبت به خريد آن اظهار تمايل نشان نمی دادند.
علاوه بر اين موارد، در آن دوره، با پيشرفت روز افزون صنايع موشکي، اعتقاد بر اين بود که در آينده، سرنوشت جنگهارا موشکها و نه هواپيماها تعيين خواهند کرد.
نخستين پرواز ارو در سال 1958 انجام شد، و تا سال 1959 پنج نمونه به مرحله پرواز رسيدند و به رکورد 1.9 ماخ دست يافتند . يک نمونه ديگر در حال اتمام بود که دستور توقف عمليات از سوی دولت صادر شد.
از ديدگاه تکنيکی نيز، بلند پروازيهای اوليه، پيشرفت پروژه را با تاخير روبرو کرده بودند، برخلاف هواپيماهای رقيب، بخشهای مختلف اين هواپيما، از قبيل موتور، رادار و ... همه طرحهای جديد بودند. (در عموم طراحيها سعی می شود که از قطعات و سيستمهای موجود تا حد ممکن استفاده شود تا هزينه طراحی و توليد کاهش پيدا کند). علاوه بر اين، بدنه بزرگ اين هواپيما در درگيريهای هوايي نکته منفی محسوب می شد. برد هواپيماهای رقيب با هزينه بسيار کمتری می توانست با سوختگيری در هوا به سطح برد "ارو" برسد.با توجه به اين شرايط، به دستور دولت، پروژه متوقف شده، دستور اوراق کردن هواپيماهای نمونه صادر شد. کسانی که هواپيماها را ساخته بودند، اکنون با گيوتين و اره برقی و شعله استيلن مشغول اوراق کردن هواپيما ها شدند. شرکت آورو نيز قسمت اعظم چهارده هزار کارمند خود را اخراج کرد. بسياری از کارمندان اين شرکت جذب پروژه های فضايي آمريکا شدند.
ماحصل اوراق به شرکتی به قيمت کيلويي چهارده سنت فروخته شد. پس از سالها، توجه کانادايي ها دوباره به اين هواپيمای باشکوه بازگشت، قسمتهايي از دماغه و يک موتور هواپيما از آزمايشگاهی بازيابی شد و در موزه هوايي کانادادر اتاوا به عنوان نشانه ای از اين هواپيما در معرض نمايش گذاشته شد.
No comments:
Post a Comment